Genocide op Armeniërs, Suryoyo, Chaldeeërs en andere volkeren

Genocide op Armeniërs, Suryoyo, Chaldeeërs en andere volkeren


============================================================================

Na de machtsovername van Sultan Abdulhamid II, vooral tussen 1892 en 1896,hebben de Ottomaanse autoriteiten Armeniërs, Grieken, Suryoyo (sommigen noemendeze Assyrisch-Syriaqua-Chaldeers) en Koerden massaal vermoord.De 2de massale slachting op deze volkeren gebeurde in de jaren 1915 en 1916.Men heeft deze keer gemikt vooral op Armeniërs en andere Christelijke volkeren.Naast massale moorden moesten ook evenveel massaal en gedwongen verhuizen naarde bestemmingen die ze niet eens kenden... waardoor ook honderdenduizendje hunleven verloren door honger, dorst en oververmoeidheid en vervolgingen door hetleger. Drie keer meer dan de vermoordde slachtoffers hebben hun leven moetenredden door te vluchten naar het buitenland. De rest heeft zijn redding gezochtvluchteling te worden in het land zelf en ook vele Christinnen, ongeacht hunetnische afkomst hebben de redding gezien in het veranderen van hun Godsdienst.Het begin van het eindeIn 1856 en 1862 komen de Koerden in opstand. Ook de Armeniërs hebbengerevolteerd in 1863 tegen de onhoudbare situatie. Tegen de Ottomanen nemen deKoerden en Armeniërs. Tegen het immens militaire macht van de Ottomanenmislukten ze. Na elke opstand werden niet alleen de opstandelingen maar degehele bevolking zwaar gestraft. In 1876 wordt de Ottomaans Grondwet "hervormt".Maar de toenmalige Sultan Abdulhamit II stelde de grondwet van 1876 binnenenkele jaren buitenwerking. Hij benadrukte het islamitische karakter van destaat en riep zich uit tot kalief en verdediger van moslims over de gehelewereld. Door met de Jihad te dreigen, dacht hij de westerse invloed in Azië teondermijnen.De onderdrukking op de niet Islamitische volkeren in het Ottomaans Rijk begintstilaan zich te ontwikkelen op alle vlakken. De "sociale en economischemodernisme" eist veel slachtoffers bij deze vooral Christelijke volkeren. Zeworden als lastposten beschouwd. Alles wat fout loopt wordt hen toegeschreven.De autoriteiten beginnen ook te proberen een volk tegen het andere tegebruiken. Bepaalde stammen, vooral aan de kant van de Koerden trappen in dezevalluik. Ze beloven heel wat rechten toe te kennen aan deze stammen maar vragenhen de anderen samen met het centraal leger het zwijgen op te leggen. Deze"collaborateurs stammen" keren zich tegen de Armeense, Suryoyo en de opstandigeKoerden. Deze collaborateurs worden dik beloond door allerlei dingen, o.a.wapens voor alle stamleden, en functies die ze kregen bij de overheid.Van de Armeense kant waren er heel wat figuren die in hoge staatsdienstengeplaatst waren en dienden de autoriteiten op intellectueel vlak. Ook deArmeense succesrijke handelaars leverden hun hoge bijdragen onafgebroken.Tegelijkertijd groeide er ook een Turks nationalisme dat zich concentreerde opde Turks sprekende bevolking in het schiereiland Anotolië. Het wilde antwoordvinden op de identiteitscrisis van de moslims als gevolg van de verpletterendeovermacht van het Westen.Een van de belangrijkste Turkse theoretici was Ziya Gokalp (1876-1924, dezepersoon is afkomstig uit Diyarbekir. Sommigen beweren dat hij geen Turkseafkomst heeft). Hij wilde weliswaar hervormingen naar het westers voorbeeldinvoeren, maar dan wel met een nationalistische (Panturkistische) kleur. Hijvond dat Turken "zichzelf niet kenden"; zij waren zich "niet bewust van hunnationale verantwoordelijkheden". Gökalp keerde zich af van het multi-etnischeen multireligieuze karakter van de Ottomaanse staat. Hij riep de Turkssprekendeintellectuelen op het voortouw te nemen in de ontdekking van het eigen volk eneen nieuwe Turkse natie. Hij pleitte met andere woorden voor een proces vanturkificatie.De sociaal economische zwakheid begint zich te voelen en de repressie op debevolking wordt heviger. Hoe langer hoe meer men begint te zoeken naar deslachtoffers.Armenië maakte toen deel uit van het Ottomaans Rijk, dat begon langzaam uiteente vallen. De christelijke Armeniërs kwamen in opstand (door ophitsing van desituatie door Rusland) met de islamitische Ottomanen. Op bevel van de SultanAbdulhamit II werden massa's Armeniërs en andere Christenen tussen 1892 en 1896vermoord.De onrusten op alle vlakken en in heel het rijk blijven duren. De macht van desultan wordt kleiner. De Organisaties zoals "Genç Turkler - de Jonge Turken",krijgen meer en meer macht binnen de samenleving. Groot Turkse droomverwezenlijken Anatolië tot westen van China was de droom. En dat moest eenland, een natie, een taal en islamitische zijn. De "Gunes ve Dil Teorisi - deZon en Taal Theorie" is afkomstig van deze organisatie.1In 1908 vond er in Turkije een machtsovername2 plaats door de Jonge Turken3.Deze machtsovername werd door de Armeniërs aanvankelijk gesteund. TijdensEerste Wereldoorlog koos het Ottomaanse Rijk partij voor Duitsland. Hierdoorraakte het in oorlog met Rusland. Rondom de frontlinie (in huidige Oost-Turkijeof met name West Armenië) woonden veel Armeniërs. Uit angst dat de Armeniërszich bij de Russen zouden aansluiten, besloot de Turkse regering tot deportatievan de massa's Armeniërs, weg bij de frontlinie. Vooral de intellectuelen envooraanstaande mensen, 1000 tal personen, werden het mikpunt van het regime. Delegalisatie van de jacht op de niet islamieten in het Ottomaans Rijk is weerbegonnen.De Armeniërs wensten onafhankelijk te blijven tijdens de Eerste Wereldoorlog.Om de Duitsers en hun bondgenoten, o.a. Het Ottomaans Rijk, niet te dienen in zoeen wereld oorlog wilden de mannen niet naar het legerdienst.Evengoed als de koerden zochten ze de westerse mogendheden om de nodige steunte vinden voor en eigen vrije staat. Vooral met Engelsen, Russen en Fransenhadden ze contacten. De beloftes hielden in dat de oostelijke Ottomaanseprovincies aan een onafhankelijk Armenië (de huidige Armeense Republiek)toegevoegd zouden worden.De westerse mogendheden hielden hun beloftes niet en zowel de Armeniërs als deKoerden werden aan hun lot overgelaten.De genocideDe Ottomanen zagen de samenwerking van de Armeniërs met de buitenlandsemachten op Ottomaans grondgebied als verraad, temeer omdat ze eerst haddenverklaard onafhankelijk te blijven in de oorlog. Ook zouden er door Armeensegroepen terreurdaden tegen Turkije worden gepleegd.Na het vermeende 'verraad', besloot het Ottomaans regime officieel alleArmeniërs te deporteren naar zuidelijke provincies Syrië, dat toen nog deeluitmaakte van het Ottomaanse Rijk. De deportatie had echter in wezen geenbestemming. Volgens ooggetuigen en historische documenten bezweken Armeniërs opde doodsmarsen naar het hedendaagse Syrië aan dorst, honger of werdendoodgeranseld of -geschoten door de soldaten van het Rijk. Voorts werdenArmeense vrouwen en meisjes onderweg vrij algemeen verkracht, alvorens te wordenvermoord. Volgens algemeen geaccepteerde wetenschappelijke bronnen zijn tijdensde genocide op de Armeniërs tussen 1915 en 1918 anderhalf van de twee miljoenArmeniërs vermoord.De techniek en de vrijwel geheel ontbrekende internationale aandacht en reactieop de genocide, die bekend was bij brede diplomatieke en journalistieke kringen,zouden later inspireren tot andere genociden wereldwijd en met name voor deHolocaust op de Joden door Duitsland en bondgenoten in Centraal Europa.Uitzonderingen op de geringe aandacht die toentertijd aan de genocide werdbesteed, waren de behandeling van de Amerikaanse krant New York Times en detoenmalige Amerikaanse ambassadeur in Istanbul.In mei 1918 wordt onafhankelijk Armenië uitgeroepen dat vocht aan de zijdenvan de Geallieerden. Deze eerste Armeense Republiek duurde 2,5 jaar. De Armeenseverzetsmacht raakt in oorlog in een front met de Russen tegen de Turkse. DeNoordoostelijke provincies van het Ottomaanse Rijk werden aan Armeniëtoegevoegd. Met de overgave van de Ottomaanse werden de grenzen van het nieuweArmenië bekrachtigd in Het Verdrag Van Sèvres in 1920. Maar enkele jaren lateris de westelijke Armenië weer in handen van de Turkse staat, die zich zelfofficieel de ware erfgenaam van het Ottomaanse Rijk noemt.In 1920 heeft de Republiek van Armenië zich aangesloten bij de Sovjetunie.Deze situatie heeft geduurd tot 1990. Vanaf dan is Armenië weer eenonafhankelijke republiek die wel omringd is door aartsvijanden, nl. Turkije enAzerbeidjaan. Aan de noordelijke kant is Georgië die omwille van haar goederelaties met Turkije en Azerbeidjaan ook niet gemakkelijk maakt voor Armenië..Turkse ontkenningVolgens de Turkse regering zouden er 300.000 tot 500.000 slachtoffers zijn,tegen 1,5 miljoen (uit een totaal van 3 miljoen) volgens sommige wetenschappersen historici. Ook verklaart Turkije dat er geen sprake was van genocide, maardat de doden het slachtoffer zijn geworden hongersnood en dergelijke dietoentertijd in het gebied heersten. Turkije oefent - of oefende tot kort - ookdruk uit op andere landen om het bestaan van de genocide te ontkennen, of in elkgeval niet officieel te bevestigen.Tijdens de Eerste Wereldoorlog hebben de Turken de kant gekozen van de Duitsersen Japan. De Armeniërs die de gewoonte hadden veel meer bvb. dan de Koerden ofde Grieken, in Staatsdienst te werken werden gevraagd het leger in oorlog tedienen. In de oorlog tegen de toenmalige Rusland van de Tsaars werden veleArmeniërs in dienst zodanig gebruikt dat de overgrote meerderheid van henstierf.4 Dat was ook een van de tactieken van de staat op de Armeniërs enandere Christenen. Eerst voldoende gebruiken en langzamerhand vernietigen.De slachtingen, gedwongen massale verhuizingen, massale plunderingen zijngebeurd ¨vooral in 1915 en 1916. Men spreekt van meer dan 1,5 miljoenArmeniërs (75 % van de totaal aantal Armenirs), 700.000 Suryoyo5 (Assyriërs,Syrische Orthodoxen, Chaldeeërs), 700.000 Koerden6 en duizenden Grieken.Drie keer meer dan de totaliteit van deze getallen heeft moeten vluchten. DeArmeniërs kozen richting Syrië, Iran, Armenië, Europa, Canada, verenigdeStaten van Amerika, Rusland, enz... De Koerden en Suryoyo hebben gekozen voorbuurlanden, nl. huidige Armenië, Georgië, Syrië, Iran en Irak. De Griekenhebben gekozen voor Griekenland en Cyprius...Om die redenen zijn de Armeniërs in diaspora drie keer meer dan de Armeniërsin huidige Armenië7.De genocide wordt tot op de dag van vandaag ontkend door de Turkseautoriteiten. Bijvoorbeeld heeft de Turks eerste minister R. Tayip Erdogan naaraanleiding van een bezoek van een groep parlementeren uit Frankrijk het volgendegezegd: "ik wist niet dat 400 000 Armeniërs in Frankrijk zou lukken eenreferendum te laten houden rond over vraag lidmaatschap Turkije bij EU."Deze uitlatingen van de Turkse eerste minister hebben voor velle reactiesgezorgd bij de Armeniërs in het buitenland. De Franse minister van Armeenseafkomst Patrick Devedjian reageerde op volgende manier "Blijkbaar vind Erdoganerg dat de 400 000 Armeniërs die ontsnapten aan de genocide nog in leven zijn."Aan deze ontkenning van de genocide en vervalsing van de geschiedenis nemeneigenaardig genoeg ook de Turkse "wetenschappers". Door hen worden op nationaalen internationaal vlak "conferenties", "studies" georganiseerd om hun eigenversie doen geloven. Soms gaan zowel de Turkse autoriteiten als de "Turksewetenschappers" zover dat ze zelfs in staat zijn om te beweren dat de genocideniet door de Ottomanen-Turken op de Armeniërs en andere volkeren gepleegd ismaar dat in feite de Armeniërs genocide gepleegd hebben op de Turken.Hoe dan ook wordt de genocide op de Armeniërs en andere christelijke volkerenen de Koerden door de meeste buitenlandse wetenschappers en historiciaangenomen. en vragen de Turkse autoriteiten hetzelfde te doen. De vervalsing enontkenning van de genocide op de volkeren vorige eeuw, de blijvende culturelegenocide nu is niet meer te tolereren.Een van de voorwaarden van het Europees Parlement voor de volwaardigelidmaatschap van Turkije bij de EU is o.a. de erkenning hiervan door Turkije. DeV.S.A, Rusland, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, België in 1997 en onlangsNederland en andere landen erkennen dat er genocide is gepleegd op deArmeniërs. 8 Ze vragen de Turkse autoriteiten de realiteit van de geschiedeniste accepteren en de genocide te erkennen.In België zijn Turken ook heel actief om de geschiedenis te vervalsen. Op hetHenri-Michaux plein in Elsene (Brussel) staat sinds 1997 een monument ternagedachtenis van deze volkerenmoord. De Turkse gemeenschap in België is zeerongerust over dit monument. De Turkse lobbyisten, op de kop de Turkse ambassadeen consulaat, de politici van Turkse oorsprong, de Turkse leerkrachten,journalisten, vertegenwoordigers van de Turkse verenigingen, Turkse studenten ende moskeevertegenwoordigers vormen een blok en leveren een hevige strijde om ditmonument te doen verdwijnen uit Elsene.Niet alleen de Brussels staatssecretaris Emir Kir maar ook devolksvertegenwoordiger Emin Ozkara van Turks oorsprong (PS) maar ook FatmaPahlivan en Cemal Cavdarli (SP&A), Nebahat Acar (CD&V), Meryem Kaçar (Groen!)ontkennen en vervalsen de genocide gepleegd door de Ottomaanse en Turkseautoriteiten begin vorige eeuw. Emir Kir is in opspraak gekomen, omdat hij devolkerenmoord door de Turken op de Christelijke Armeniërs ontkende, en opriepom een Brussels monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van die genocidete vernielen.Op de in Turkse kringen populaire webstek van Beltürk verklaarde mevrouw Acardat men zich beter zou bezighouden met de integratie van Turkse jongeren dan methet oprichten van monumenten voor de ZOGENAAMDE Armeense genocide.Met deze uitspraak geconfronteerd verduidelijkte ze nogmaals dat "met hetoprichten van monumenten die verdeling zaaien de wereld er niet op vooruitgaat".Blijkbaar is het momenteel bon-ton om in de Brusselse meerderheidskringen devolkerenmoord van de Turken op de Armeniërs te ontkennen. Toch een bijzondereigenaardig gedrag, aangezien het net die partijen zijn die zichzelf maar al tegraag omschrijven als verdraagzaam en democratisch.Voordat die zelfverklaarde democratische partijen er ook maar aan zouden denkenom te raken aan de overheidssubsidies van zogenaamde "ondemocratische" partijenzouden ze beter eens de hand in eigen boezem steken. De PS op kop !1 Volgens deze theorie is de Turkse natie superieur, alle talen zijn afkomstigvan het Turks, alle andere volkeren zijn afstammelingen van de Turken en dehuidige wereldse beschaving komt oorspronkelijk ook van de Turkse.2 In 1908 pleegde een groep Turkse officieren een staatsgreep. Zij stelden zichten doel: modernisering van de staat; een parlementaire democratie; afschaffingvan allerlei voorrechten voor groepen buitenlanders (zoals Engelsen, Fransen enDuitsers). Ze werden geïnspireerd door het voorbeeld Japan, dat zich eindnegentiende eeuw in hoog tempo had gemoderniseerd. Het waren nationalistischeofficieren, die de Europese opdringerigheid en overheersing haatten en tegelijkde westerse techniek en vooruitgang bewonderden.Sultan Abdul Hamid II beschikte niet over loyale troepen en capituleerde voorde opstandige Jong-Turken. Hij moest akkoord gaan met het kortwieken van zijnmacht. Binnen een jaar werd hij vervangen door zijn kleurloze broer Mehmet V,die geen enkele invloed had. Hierna liep het snel mis. De Jong-Turken pleegdenverraad aan hun eigen idealen. In plaats van een gemoderniseerde staat,creëerden zij een militaire dictatuur. Op arrogante, chauvinistische wijzeonderdrukten zij de opstanden van andere volkeren voor vrijheid, zoals vanAlbanezen, Arabieren, Koerden en Armeniërs..3 De Jonge Turken is een bijnaam voor een groep Turkse officieren die in 1908een staatsgreep pleegden. Zij hadden zich uit ergernis over het afkalven van hetOttomaanse Rijk en de decadentie aan het hof verenigd in deze geheimevereniging, het "Comité voor Eenheid en Vooruitgang", bijgenaamd de Jong Turken4 Robert Melson, On the uniqueness and comparability of the holocaust: acomparison with the Armenian Genocide, p. 11.5 Evgil Türker, European Syriac Union, Brussels6 George Shamoev, Keremê Anqosî, Aslan Beg, Rapport of the Yezidi-Kurds foorUN, International Fund of Protection of the Rights and Religions - CulturalHeritage of Kurds, 2003, Tbilisi, Georgië7 Armenië was een regionaal rijk met een rijke cultuur die naar jaren van deeerst Eeuw leiden, in een periode waar het alle landen tussen Zwarte Zee en deKaspische zee omvatte. In 301 was Armenië de eerste formele staat die hetChristendom aannam als zijn officiële staatsgodsdienst, twaalf jaar voor Rome.Het veranderde ook tussen verschillende dynastieën. Maar na veroverd te zijndoor Byzantijnen, Arabieren, Turken en Mongolen, was Armenië wezenlijkverzwakt. In 1454 verdeelde het Ottomaanse Rijk en Perzische Armenië onderzichzelf.In 1828 werd Perzisch Armenië in het Russische Rijk gefuseerd. Dit werd met deUSSR in 1920 herhaald, nadat Armenië kort bestaan had als een onafhankelijkestaat. De Armeniërs die in het westelijke deel van Armenië (OttomaansArmenië) leefden werden onderworpen aan de Armeense Genocide in 1915 waar 1,5miljoen Armeniërs gedood werden en velen anderen gedeporteerd werden.8 Tot nu toe alleen op de Armeniërs. Sinds jaren vragen ook de Suryoyo, deKoerden en anderen ook de erkenning van de genocide op hun identiteit.Brussel, 08.02.2005, verschenen in de Tijdschrift De Koerden. Nr. 22